Naprawdę, wiele głupot jestem w stanie przełknąć... ale że niby w siatkówce zapisały się
ostatnie chwile życia dawczyni? Pojedyńczy obraz, to bym jeszcze zrozumiał, ale żeby całe
sceny?! Zresztą to niejedyna wada tego "filmu". W ogóle można by mu dać tytuł "Jak nie robić
dreszczowca". Nie dość, że cała intryga zostaje ujawniona dosłownie w ciągu pierwszych 3
minut filmu, to jeszcze pojawia się cała masa durnot (np. bohaterka tak po prostu sobie
grzebie w policyjnym archiwum i nikt jej nawet o nic nie pyta!). W sumie mogłoby to ujść, gdyby
film sam w sobie nie był aż tak nudny. Jest tu mnóstwo niepotrzebnych ujęć, a śledztwo polega
głównie na jeżdżeniu w te i wewte. Człowiek po pewnym czasie odruchowo sięga po pilota.
Jest wprawdzie jeden dobry zwrot akcji pod koniec, ale nie rekompensuje on ani trochę
wcześniejszej nudy. Miałem zamiar dać filmowi 2, ale w sumie film mnie nieco zaskoczył na
końcu, no i Sheridan miejscami rzeczywiście się starała (choć w sumie grała średnio), więc
ostatecznie daję 3. Polecam, ale tylko po to, żeby się pośmiać z jego nieprawdopodobnej
głupoty i tandety wykonania. Przy czym i wtedy usta mogą was rozboleć od ziewania.

Chyba najwyższy czas kupić sobie kablówkę.